Bij de verschijning van Knoflook en pekel in 2012 werd in de Volkskrant Privéleven ook nog even aangehaald: 'Een taalfeest zoals je ze maar zelden ziet. De blinkende beelden buitelen over elkaar heen zonder dat ze ook maar één moment het verhaal van een aftakelende aristocratische familie in Barcelona in de weg zitten. Met dank aan Frans Oosterholt, een van die zeldzame vertalers die liever hun nek uitsteken dan zich te verschuilen in een krampachtige angst voor een foutje hier of daar.' (PDF)
'De hernieuwde aandacht voor Privéleven is volledig verdiend. Sagarra betoont zich daarin een meeslepend moralist, in de cynische betekenis van het woord, en een groot psycholoog (...) Sagarra weet zijn verhaal een vloeiende eenheid te geven. Zijn woorden zijn trefzeker, zijn personages worden nergens karikaturaal en elke scène draagt bij aan de ontluisterende schets van het geheel.'
Ger Groot in NRC Boeken van 21 mei 2010. Privéleven werd genoemd als een van de beste boeken van de week. (PDF)
In de column van Arjan Peters in de Volkskrant, 24 november 2012, ging het ook over De Sagarra: 'Op Sagarra had Maarten Steenmeijer me vorige week in onze Boekenbijlage gewezen. De romans van deze Catalaanse schrijver zijn een taalfeest. Twee zijn er in korte tijd vertaald. Gelezen heb ik ze nog niet, maar wel stond ik mezelf twee amuses toe.
Uit Knoflook en pekel (1929) deze: 'De lucht brandt zijn lippen als een bouillon van peper en beton.' Wat een zin. Zou Sagarra al zijn vergelijkingen zo achteloos uit de lucht plukken? Gauw heb ik het boek gesloten, want de reflex om meteen vooraan te beginnen vlamde op.
Toen sloeg ik Sagarra's eerder vertaalde roman Privéleven (1932) open en las deze zin, over een nachtelijk etablissement: 'Veel paartjes deden voordat ze het nest in doken de Pingouin aan om een paar slokken waanzin of berusting in te drinken die fungeerden als krulsla en waterkers bij het treurige vlees van de copulatie.'
Wég was mijn nonchalance. Dit moet ik lezen. Bladeren zou een belediging zijn. Dan maar geen dandy.' (PDF)
In reactie op de recensie van Knoflook en pekel in de Volkskrant schreef lezer Ruud op de webpagina van de krant: 'Als dit boek half zo goed is als Privéleven dan wordt het een hele warme winter! Priveléven is met afstand het beste boek dat ik dit jaar las. Een taalfeest zonder weerga inderdaad!'
'De Sagarra weet de lezer te boeien op een manier die je niet veel tegen komt. Het is een broeierig Barcelona waar de roman zich afspeelt. Er hangen veranderingen in de lucht, het is er decadent maar men maakt ook kennis met de jazz. De Sagarra schreef deze roman in twee maanden tijd. Dat is haast niet voor te stellen omdat het geen jachtig boek is. De auteur had zich echter wel heel goed voorbereid en zo ontstond de explosie die een juweel van een boek opleverde. Frans Oosterholt, de vertaler, leverde een prestatie van grote allure met deze vertaling uit het Catalaans.'
Recensie in Qualis door Emile Brouwer, eigenaar van Boekhandel Comenius in Naarden. Lees de hele recensie (PDF)
NBD|Biblion recensie:
Een kaleidoscopische, literaire roman uit 1932 over een economisch en moreel aan lager wal geraakte oud-adellijke familie die recentelijk ook in het Frans en Duits vertaald is. Tevens een kroniek van Barcelona in de turbulente jaren 1923-1931, met de nawerking van de eerste wereldoorlog, de dictatuur van Primo de Rivera, de Wereldtentoonstelling van 1929 en de sociaal-politieke omwenteling van de Spaanse Republiek. De zwartgallige en sarcastische observaties van de duidelijk aanwezige auteur worden in balans gehouden door zijn buitengewone stijl, die doorspekt is met originele, poetische en soms lichtelijk absurde vergelijkingen. De seksuele aberraties van diverse personages doen denken aan de latere Proust, de verveling aan Musils Man zonder Eigenschappen, de schaamteloze nachtwereld aan Berlin Alexanderplatz. Ook voor televisie bewerkt. Sagarra (Barcelona, 1894-1961), die zelf van adel was, bereikte vooral met zijn poezie, zijn talloze toneelstukken en in de journalistiek in Spanje grote roem. Gebonden; kleine druk. Charlotte de Cloet
Recensie op bol.com (door Sipke Faber):
Voor mij de beste roman die ik in de afgelopen 10 jaar heb gelezen. Barcelona, rond 1930, met als achtergrond de politieke veranderingen (van monarchie naar republiek, opkomst van de communisten). Het milieu is adel en rijke burgerij. Het handelt o.a. over neergang en verloedering. Maar ook over het menselijk tekort, gekte en ijdelheid. Het boek is met vaart en in een virtuoze stijl geschreven. De vergelijkingen en beeldspraak zijn superieur en vaak ontzettend grappig. Er valt überhaupt veel te lachen in dit boek, vooral in deel 1. De auteur heeft een vlijmscherp psychologisch inzicht. De vele tientallen persoonsbeschrijvingen, anekdotes en verhaallijnen zijn boeiend, meeslepend en soms hilarisch. Veel ironie en soms bijtende spot. Grandioze leeservaring, adembenemende stijl, barok, uitzinnig, exuberant. Wereldtop. Ben heel nieuwsgierig naar andere boeken van de Sagarra. De vertaling biedt enkele spaarzame noten en een beknopt nawoord. Enkele regels uitleg over de politieke en economische achtergrond waren echter heel welkom geweest.
Op webblog De Lezersvriend, met tips voor leesclubs, wordt Privéleven besproken: 'Dit boek moet het vooral hebben van de fenomenale beschrijvingen van mensen en gevoelens. De kracht zit 'm in de details. En Sagarra schrijft uitgesponnen zinnen die desondanks loepzuiver zijn.'
Op zijn webblog Ontknoping schrijft Erik Grootveld over Privéleven: 'De beeldspraken zo rijk aan verbeelding als amper nog eerder tegengekomen.'
|
