Luis Landero: Ridders van fortuin |
||
 |
|
|
 |
||
|
|
|
 |
||||||
Roman in de Spaanse Bibliotheek Origineel: Caballeros de fortuna 237 pagina’s, gebonden Lees de eerste pagina's Niet meer bij de boekhandel. |
 |
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
Vijf wonderlijke figuren, inwoners van een kleine en overzichtelijke gemeenschap, zijn de hoofdpersonen van deze roman. Zij zijn de ridders van fortuin die hun dromen najagen en verstrikt raken in een zoektocht naar rijkdom, liefde, roem en geluk. Vrouwe Fortuna heeft beschikt dat hun levens samenvloeien tot één geheel, een apotheose waarin het lot van de een onvermijdelijk verbonden is met dat van de ander. Luis Landero (geboren in de provincie Badajoz, 1948) is een bijzonder fenomeen in de Spaanse letteren. De geschiedenis van een onbegrepen man, zijn eerste roman uit 1989, was in Spanje een ongekend succes en werd in negen landen vertaald. Zijn debuut heeft nu een waardige opvolger gevonden in Ridders van fortuin, een boek waarmee Landero zijn vooraanstaande positie in de Spaanse – en Europese – letteren bevestigt. Casacultural.nl heeft een pagina met informatie over Luis Landero. (PDF) |
||||
 |
||||
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
Recensies |
||
|
|
|
'Naast de existentialistische ironie van zijn debuut steekt Landero's tweede roman als veel humanistischer af. De onbarmhartigheid van vooral de eerste tachtig bladzijden van het debuut heeft plaats gemaakt voor een mildheid die heet te komen met de jaren en met de onthechte blik van toeschouwers die alles al wel eens hebben zien gebeuren. Ridders van fortuin is ongetwijfeld minder opmerkelijk, minder prikkelend en toegeeflijk dan De geschiedenis van een onbegrepen man. Zo'n zachtmoedig vervolg op een ongehoord debuut wordt een schrijver dan al snel kwalijk genomen.
Toch verdient Landero's tweede die afkeuring niet. Het boek houdt, wanneer men het op zijn eigen merites beoordeelt, voortreffelijk stand. Het is geestig, ontroerend en op een enigszins grootvaderlijke manier wijs; en het is voortreffelijk geschreven, ogenschijnlijk uit één adem -zoals men het ook in één adem zou willen uitlezen. Het is een belangrijke aanwinst voor de Spaanse Bibliotheek van Menken Kasander & Wigman, die langzaamaan een indrukwekkende omvang en kwaliteit begint te krijgen. Misschien zou daarin op den duur ook Landero's debuut een tweede kans kunnen krijgen. Dit kleine maar kostelijke oeuvre verdient het.' Maarten ’t Hart wijdde in NRC Handelsblad (in de rubriek Gevallen boeken, over ‘boeken die om onbegrijpelijke redenen in de ramsj zijn gegaan.’) de volgende lovende bewoordingen aan Landero’s debuutroman: ‘Al na een paar pagina’s in De geschiedenis van een onbegrepen man was ik verloren. Nog steeds vind ik het een van de beste, meest indrukwekkende boeken die ik dit jaar gelezen heb (...) Toen ik drie pagina’s ver was, wist ik: dit is een meesterwerk. Het is geestig, ontroerend, vertederend. (...) Het is waar: bij de meeste vestigingen van Vroom & Dreesmann kan men voor de luttele somma van slechts zes gulden dit komische, droevige, grappige, uitbundig geschreven boek aanschaffen. Dat is enerzijds natuurlijk aantrekkelijk, maar anderzijds toch ook jammer. Landero heeft inmiddels een tweede roman gepubliceerd, die in Spanje groot opzien heeft gebaard. De kans dat die tweede roman vertaald zal worden is na het uitblijven van succes van de eerste roman wel heel klein geworden.’ In Spanje werd uiteraard met hoog gespannen verwachtingen uitgekeken naar die tweede roman van Landero. Te hoog gespannen? Miguel García Posada schreef in El País van 5 februari 1994 (onder de kop ‘Dromen en hersenschimmen. De briljante duurzaamheid van een tweede roman’): ‘Landero’s tweede roman hoeft die verwachtingen niet teleur te stellen als we kijken naar de mechanismen die de auteur heeft toegepast en die niet anders zijn dan in De geschiedenis... Opnieuw worden wij onthaald op Cervanteske, Quijoteske strategieën: er zijn veel halfdwaze, visionaire of dromende figuren die de werkelijkheid vormen naar hun verbeelding, naar hun verlangens; opnieuw belanden we in een universum dat wordt ontgonnen met groteske humor. Verre van een herhaling van schema’s en situaties, toont de roman ons een auteur die trouw is aan zijn wereld. (...) Luis Landero heeft een briljante, sprankelende, vermakelijke, ontroerende en droevige roman geschreven, waarin zijn ironische en vermetele verbeelding opnieuw gebieden betreedt waar de realiteit wordt gevuld met wolken, nevelen en sluiers of gewoonweg onbegrijpelijk wordt. (...) Waar het om draait is de consistentie, de diepgang, de kwaliteit van deze Ridders van fortuin, die Luis Landero’s vooraanstaande plaats als modern Spaans romanschrijver bevestigt.’ |
||
|
|
|