'Josep Pla is zowat de meest gelezen Catalaanse schrijver, maar de erkenning is lang uitgebleven. Dat heeft veel met zijn foute sympathieën ten tijde van de Spaanse burgeroorlog te maken – een politieke uitglijer waarvoor hij na de dood van Franco de rekening gepresenteerd kreeg. Bij ons is hij altijd een illustere onbekende gebleven en dat is jammer, want deze veelschrijver en literaire duizendpoot had over alles zijn zegje. Alleen zijn dagboek, Het grijze schrift, was in het Nederlands verschenen, en nu komt daar Wat wij aten bij. De ‘profeet van het mediterrane dieet’, zoals hij soms werd genoemd, haalt daarin culinaire herinneringen op, houdt een vurig pleidooi voor de traditionele gerechten uit de Catalaanse volkskeuken, kruidt zijn boek met een snuif heimwee naar de cholesterolrijke stoofschotels van zijn jonge jaren en ontpopt zich als een pleitbezorger van slowfood avant-la-lettre (...) Destijds werd Pla’s proza gesmaakt om de directe stijl, de schalkse toon en de gortdroge humor. Eenvoud en authenticiteit was zijn mantra, niet alleen in de keuken, maar ook in de schrijverij. Dat is de ultieme reden dat deze klassieker over de Catalaanse keuken tot op heden door connaisseurs wordt gesavoureerd.' Marijke Arijs in De Standaard der Letteren van 23 mei 2014. Zie hier de hele recensie.
'Wat wij aten van Josep Pla is het meest kostelijke culinaire boek in jaren.' Theo Hakkert in Tubantia van 6 juni 2014. Zie hier de hele recensie.
'Lyrisch kan Pla worden bij sommige ervaringen van het gehemelte, vooral wanneer hij daarin de smaken van zijn jeugd terugvindt. Op zo'n moment wordt hij een meeslepende culinaire gids die eetlust en nieuwsgierigheid opwekt.' Ger Groot in NRC Handelsblad van 4 juli 2014. (PDF)
Stan Lauryssens schreef in zijn column voor 'Vlamingen in de wereld': 'Een schitterend gebonden boek, 500 pagina's puur genot.' (link)
Recensie De Boekensalon: 'Josep Pla (1897-1981) was een Catalaanse auteur/journalist die naast reportages en dagboeken veel reisverhalen schreef; hij had een groot lezerspubliek. Op latere leeftijd schreef hij deze notities over de keuken van Catalonië en over de kunst van koken, eten en tafelen. Zijn onderwerpen beslaan een breed culinair spectrum: over het ontbijt, het aperitief, andere keukens, over pasta, vlees, vis, groenten en vruchten, salades, de seizoenskeuken, koffie enz. Hij doet zich soms kennen als een oude mopperaar, die hunkert naar het verleden toen iedereen – arm of rijk – lekker at. Hij is kritisch over kant-en-klaarproducten, bejubelt bereidingen die tijd nodig hebben en vindt het jammer dat er te veel haast is in het huidige bestaan. Maar zijn schetsen zijn niet alleen maar nostalgisch geweeklaag, hij kan messcherp zijn, vaak heel geestig met one liners, waard om te onthouden. Mooi uitgegeven, goed vertaald. Het stofomslag toont een schilderij van Miro, elk hoofdstuk begint met een klein tekeningetje. Een heerlijk leesboek voor gastronomen en andere liefhebbers.' (link)
Het grijze schrift van Josep Pla verscheen begin 2014 in Engelse vertaling. Zie de recensies in de New York Times en Kirkus Reviews. En zie ook het artikel over Pla in The Paris Review. De Nederlandse editie van Het grijze schrift verscheen in 1993 in de reeks Privé-domein (link).
|
|