Baltasar Porcel: |
||||
Roman in de Spaanse Bibliotheek Origineel: Cavalls cap a la fosca Uit het Catalaans vertaald met nawoord door Frans Oosterholt 261 pagina’s, gebonden Lees de eerste pagina's (PDF) Niet meer bij de boekhandel. |
||||||
‘The work of Baltasar Porcel is at the same level as that of Don DeLillo or Philip Roth.’ |
Een schrijver haalt aan de voet van de Notre-Dame de Paris herinneringen op aan zijn jeugd op Mallorca, die hij aanvult met een schat aan historische bronnen over zijn dorp en zijn familie. Aan zijn geestesoog trekt een stoet van goyeske karakters voorbij: zijn oudoom die het grootste deel van zijn leven investeert in een bloeddorstige wraakactie op de opa van de verteller; zijn wellustige tante Amàlia met haar door wilde honden verminkte echtgenoot; zijn spiritistische oma die haar lot in handen legt van een orakelend gedrocht; het horrorgezin van de incestueuze Llàtzer de Vadell. ‘Een oogverblindende fries van misdaden, aanrandingen, leprozen, bloedschandes, brandstapels, slachtingen, explosies, liefdesgeschiedenissen en moorden. Jazeker, in In galop het duister in voelen we ons weer kinderen van de enig mogelijke goden: onze voorouders.’ Francisco Umbral Baltasar Porcel (Andratx, Mallorca, 1937 - Barcelona 2009) was een centrale figuur in de Catalaanse letteren gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij behoort tot de beste romanschrijvers die Catalonië heeft voortgebracht. Van Baltasar Porcel verscheen eerder bij ons de roman De Keizer of het oog van de storm. |
|||||
Recensies |
||
'Sommige romans slaan je met stomheid. In galop het duister in (1975) van Baltasar Porcel (1937-2009) is zo’n roman. [Het] is, net als Honderd jaar eenzaamheid, een waanzinnige familiegeschiedenis, maar dan zonder veiligheidsriemen.' Maarten Steenmeijer in de Volkskrant van 18 januari 2020 |
||
'Aan de Spaanse Bibliotheek van uitgeverij Menken, Kasander & Wigman wordt met enige regelmaat – maar te geruisloos – een parel toegevoegd. De laatste jaren verschenen er met name Catalaanse verrassingen, mooi verzorgd en voorbeeldig vertaald. Zo ook In galop het duister in, de tweede titel van Baltasar Porcel in de reeks (...) Deze oorspronkelijk in 1975 verschenen ‘hotsende optocht verdwaald in het woeste duister der eeuwen’ is fabelachtig.' Boekentip van de week door Jérôme Smeets van De Tribune in Maastricht, in de Volkskrant van 18 januari 2020 |
||
Recensie door Daan Pieters op weblog Tzum: ‘Als er ook prijzen en bekroningen voor uitgeverijen bestonden, zou het bescheiden Menken, Kasander & Wigman een uitstekende kandidaat zijn. Met enige regelmaat heeft dit Leidse huis van vertrouwen zijn Spaanse bibliotheek uitgebreid. Niet met overgehypete eendagsvliegen waarvan het bandwerk met veel poeha en schreeuwerige posters en stickers metershoog in de boekhandels worden opgetast om daarna snel te worden vergeten – heeft iemand nog iets van Carlos Ruiz Zafón gehoord, misschien? – maar met tijdloze kwaliteit. (...) De laatste jaren kiest deze uitgeverij vooral hoogstaande Catalaanse schrijvers uit, zoals Joan Sales, Narcís Oller en zeker ook Baltasar Porcel (Andratx, Mallorca, 1937 – Barcelona 2009). Wij waren in 2017 al behoorlijk onder de indruk van De keizer of het oog van de storm, maar het onlangs vertaalde In galop het duister in is zowaar nóg beter. Het is zelfs een beetje vreemd dat zo’n goed boek zo lang onopgemerkt is gebleven in het Nederlandse taalgebied, want het dateert inmiddels alweer uit 1975, toevallig ook het jaar waarin Franco eindelijk de pijp aan Maarten gaf en het Spaanse democratiseringsproces kon beginnen.' |
||
Recensie voor de Nederlandse bibliotheken: De Catalaanse literatuur is dankzij schrijvers als Narcís Oller, Josep Maria de Sagarra, Mercè Rodoreda en Jaume Cabré geen onbekende meer in Nederland. In dit rijtje schrijvers hoort ook Baltasar Porcel (1937-2009) thuis. Op basis van documenten en herinneringen vertelt de ik-figuur van deze roman uit 1975 – de tweede van Porcel die in het Nederlands verschijnt – de geschiedenis van zijn familie, die zich afspeelt in een uithoek van Mallorca en die teruggaat tot het einde van de achttiende eeuw. Het gaat nadrukkelijk niet om een historisch getrouwe reconstructie, maar om een mythische vertelling die bevolkt wordt door personages die gedreven worden door ongeremde oerkrachten en zo voortdurend het onheil afroepen over hun naasten en ook over zichzelf. De ik-figuur, die in Parijs verblijft, probeert zich te ontworstelen aan deze eeuwenlange traditie van moord, verraad, diefstal, incest, wraak en gekte. De wijze waarop Porcel zijn geboortedorp Andratx heeft omgetoverd tot een mythisch taaluniversum is fenomenaal. Een meesterwerk van een van de belangrijkste schrijvers van de Catalaanse literatuur. |
||